خصوصيات آنيلين

1) آنيلين ماده اي است که سريعاً در مجاورت هوا و نور قهوه اي رنگ مي شود.

2) وزن مولکولي آنيلين 93.12 مي باشد.

3) نقطه ذوب آنيلين 6.2 درجه سانتيگراد است.

4) نقطه جوش آنيلين 184.4 درجه سانتيگراد است.

5) وزن مخصوص آن 1.0236 است.

6) محلول در الکل و اتر است.در آب حلاليت اندکي دارد.

روش تولید آنیلین

چندین روش ساخت آنیلین وجود دارد که عبارتند از:

1) از نیتروبنزن بوسیله احیاء

2) از کلروبنزن بوسیله آمونولیز

3)از نیتروبنزن بوسیله هیدروژن دارکردن کاتالیستی فاز بخار

استانیلید

استانیلید یا فنیل استامید نرمال یا استانیلین نرمال یک ماده ورقه ای (پرکی شکل) سفید یا کرم رنگ می باشد. این ماده در انواع بی رنگ، کریستالی براق نیز موجود است. از این ماده به عنوان تب بر و ضد درد استفاده می گردد. همچنین استانیلید به عنوان یک ماده میانی در ساخت رنگینه ها نقش حیاتی ایفا می کند.

انواع استانیلید

1) صنعتی

2) فوق العاده خالص

خصوصیات استانیلید

1) استانیلید یک پودر سفید رنگ یا کرم رنگ یا به صورت ورقه ای می باشد.

2) وزن مولکولی آن برابر 135.16 می باشد.

3) وزن مخصوص استانیلید 1.21 می باشد.

4) نقطه ذوب آن 114.2 درجه سانتیگراد می باشد.

5) نقطه جوش استانیلید 303.8 درجه سانتیگراد می باشد.

6) در الکل، اتر و بنزن حلالیت دارد.

7) حلالیت آن در آب ناچیز است.

کاربرد و موارد مصرف استانیلید

استانیلید به گسترده به عنوان تب بر و ضد درد استفاده می شود. مصرف اصلی استانیلید به قرار زیر می باشد.

1) داروئی

2) مواد میانی و ساخت رنگهای نساجی

3) به عنوان تسریع کننده در صنایع لاستیک سازی

4) پایدار کننده پراسید

بررسی جایگاه صنعتی استانیلید

در حال حاضر بین 8 تا 10 سازنده استانیلید در کشور هندوستان وجود دارد که مجموع ظرفیت آنها بالغ بر 2850 تن می باشد. هر چند تولیدات آنها بالغ بر 21000 تن می باشد ولی میزان تقاضای آن حدود 3200 تن تخمین زده می شود.

روش تولید استانیلید

دو روش عمده جهت تولید استانیلید وجود دارد.

1) از آنیلین و اسید استیک

C₆H₅NH₂ + CH₃COOH --> C₆H₅NHCOCH₃ + H₂O

2) از آنیلین و انیدرید استیک

استیل دار کردن آنیلین با استفاده از استیک انیدرید در محیط اسیدی به سادگی و با راندمان نسبتا خوبی امکانپذیر است. عامل استیله کننده در این آزمایش استیک انیدرید میباشد.

اگر یک گروه OH به استانیلید اضافه شود استامینوفن تولید می شود.

روش کار

10 سی سی آنیلین را به یک بشر حاوی محلولی از 9 سی سی HCl غلیظ در 250 میلی لیتر آب اضافه کنید. مخلوط را کاملا به هم بزنید تا آنیلین حل شود. در صورتی که محلول رنگی بود حدود 2 گرم کربن فعال به آن اضافه کنید و 2 دقیقه بجوشانید و صاف کنید تا محلول شفاف بدست آید.

محلولی از 17 گرم سدیم استات در 50 سی سی آب تهیه کنید.

به محلول آنیلین در اسید کلریدریک (محلول اول) 13 سی سی استیک انیدرید اضافه کرده و به هم بزنید تا محلول همگن به دست آید. محلول حاصل را بلافاصله بهبشر حاوی محلول سدیم استات اضافه کنید. بشر را در حمام یخ گذاشته و بشدت به هم بزنید تا کریستالهای بیرنگ استانیلید جدا شوند. کریستالها را صاف کرده و با آب سرد بشویید و آنها را خشک کنید.

در صورتی که استانیلید رنگی باشد نشانه ناخالصی است. برای خالص سازی، آنرا در حداقل آب داغ تبلور مجدد نمائید.

راندمان و نقطه ذوب را تعیین کنید.

صابون

داراي قدمتي بالغ بر 2300 سال مي باشد. در حقيقت برخي معتقدند صابون در 600 سال پيش از ميلاد مسيح توسط مردم فنيقيه ساخته شد، اما در آن زمان از کاربرد آن اطلاع درستي نداشتند و تنها به عنوان يک کالاي واسطه اي، جهت داد و ستد از آن استفاده مي نمودند. در آن دوره صابون از پيه بز و خاکستر چوب تهيه مي شد. در دوران امپراطوري روم مصرف صابون رواج يافت. آنها صابون را از چربي حيوانات و خاکستر گياهان (به عنوان يک ماده قليايي) تهيه مي‌کردند و آن را“Saipo”  مي ناميدند که نام امروزي صابون “Soap” از آن گرفته شده است. 

اهميت صابون به عنوان يک ماده شوينده تا قرن دوم ميلادي ناشناخته مانده بود تا اينکه جالينوس، پزشک صاحب نام يوناني، از صابون به عنوان ماده اي جهت شستشو نام برد. در سال 1800 ميلادي شيميدان مشهور، جابر بر حيان (پدر علم شيمي) در نوشته هاي خود چندين بار از صابون به عنوان ماده اي مناسب جهت شستشوي بدن نام برد.

کشورهاي ايتاليا، فرانسه و اسپانيا از مراکز اوليه توليد صابون هستند زيرا دسترسي به مواد اوليه (مانند روغن زيتون) جهت توليد صابون در اين مراکز امکان پذير بوده است. توليد صابون در انگليس در اواخر قرن 12 ميلادي آغاز گرديد. در قرن سيزدهم و چهاردهم ميلادي، اتحاديه کوچکي از توليدکنندگان صابون در نزديكي لندن تشکيل شد. در آن زمان توليدکنندگان صابون، ملزم به پرداخت مبلغي براي توليد هر تن صابون بودند که پس از دوران جنگهاي ناپلئون، اين مبلغ به 3 پني به ازاي توليد هر پوند صابون افزايش يافت. اين روند تا سال 1853 ميلادي ادامه داشت. در اين مدت بالغ بر يک ميليون پوند از توليدکنندگان صابون جمع آوري شد. اين امر نشانگر افزايش مصرف صابون در اين دوران مي باشد.

در دوران انقلاب فرانسه توليد صابون در مارسي به 3500 تن در سال رسيد که اين مقدار توسط 34 کارخانه کوچک در اين شهر توليد مي گرديد. علامت گذاري تجاري بر روي بسته بنديهاي صابون از اواخر قرن هيجدهم آغاز شد. در اين زمان صاحبان صنايع در مارسي (فرانسه) اقدام به صادر کردن صابون به کشورهاي ديگر (در رأس آنها آمريکا) نمودند.

در ابتدا توليدکنندگان صابون در مارسي از روغن زيتون براي تهيه صابون استفاده مي کردند. در سال 1815 ميلادي کمبود محصول زيتون آنها را بر آن داشت که روغنهاي ديگر را جايگزين روغن زيتون نمايند. همچنين پيشرفتهايي که در صنعت کشتيراني و حمل و نقل صورت گرفت، امکان دسترسي به ساير روغنها را نيز فراهم نمود. همين امر سبب ايجاد تغييراتي در فرمولاسيون صابون گرديد.

در سال 1791 ، يک دانشمند فرانسوي به نام نيكلا لوبلان (Nicolas Leblanc) تحولي در فرايند در توليد کربنات سديم به وجود آورد و گامي بزرگ در جهت پيشرفت توليد صابون در مقياس صنعتي برداشته شد. کربنات سديم يک ماده قليايي است كه در خاکستر وجود دارد و با چربيها تشکيل صابون مي دهد. در روش جديد، لوبلان موفق به توليد مقدار بيشتر اين نمک با کيفيت بهتر و قيمت مناسب تر گرديد.

ارائه نظريه دانشمند ديگر فرانسوي به نام اوژن شورل (Michel Uegence Chevreul) در سال 1823 ميلادي از جمله عواملي بود که تاثير به سزايي در پيشرفت صنعت صابون سازي داشت. وي اثبات نمود که فرآيند تشکيل صابون در حقيقت، تجزيه شيميايي چربيها است که به نمک قليايي اسيدهاي چرب (صابون) وگليسيرين تجزيه مي شوند.

عوامل متعدد ديگري كه در پيشرفت صنعت صابون سازي تاثيرگذار بوده اند، عبارتند از:

استفاده از رزين درديگهاي پخت صابون (سال 1850 ميلادي) استفاده از سيليکات سديم توسط يک دانشمند انگليسي (سال 1870 ميلادي) هيدروژنيزه کردن روغنها و تهيه چربيهاي مناسبتر جهت مصرف در صابون (اوايل قرن 19 ميلادي).

پيشرفت تکنولوژي در دورانجنگ جهاني اول و پس از آن به كار بردن دستاوردهاي علمي به موازات پيشرفت تکنولوژي در کارخانه ها سبب رشد سريع اين صنعت در سال 1850 ميلادي گرديد.

انواع صابون از نظر نوع مصرف :

صابون حمام و دستشويي (صابون سخت ): در اين نوع صابون ها براي رعايت نكات بهداشتي  مربوط به پوست بدن و موي سر مواد قليايي را به حداقل كاهش داده مواد پركننده ي طبيعي و خنثي مواد معطر رنگي و نرم كننده ي پوست نيز به آنها اضافه مي شود.

صابون رخت شويي: اين نوع صابونها از مواد چربي ارزان تهيه مي شود. اما امروزه به علت استفاده از پاك كننده هاي غير صابوني مصرف آنها كاهش يافته است. نوعي صابون سياه رنگ كه از پتاس در آن استفاده مي شود نيز براي شستن لباس تهيه مي شود. صابون رختشويي ممكن است به صورت براده پودر (حتي مخلوط با پودر پاك كننده هاي غير صابوني ) براي مصرف در لباسشويي استفاده مي شود.

صابونهاي طبي: اين نوع صابونها براي معالجه ي بيماريهاي جلدي عفوني و قارچهاي پوستي تهيه مي شوند و در آنها از موادي مانند اسيد بوريك٬ اكسيد روي٬ يديدها٬ كلريد جيوه (ΙΙ)٬ استئارات مس (ΙΙ) ٬ قطران٬ تيمول استفاده مي شود.

صابونهاي مخصوص ماشينهاي لباسشويي: اين نوع صابونها حدود 5 تا 15 در صد مواد آلي در نقش حلال مانند تتراكلرو اتيلن٬ 1 و 1 و 1 تري كلرواتان٬ سيكلو هگزانول و مقداري نيز مواد امولسيون كننده و مواد افزودني مورد نظر را در بر دارند (بخار اين مواد سمي است).

صابونهاي ساينده: اين نوع صابونها داراي 70 در صد پودر نرم سيليسي٬ 15 در صد آلومين٬ مقداري پلي فسفات سديم و كمي روغن كاج (براي رفع بوي نا مطبوع) اند. براي تميز كردن سطح وسايل فلزي و اشياي ديگر كاربرد دارند. معمولا براي پاك شدن رنگ فلز٬ مقداري مواد اسيدي نيز استفاده مي شود.

صابونهاي مخصوص آبهاي سخت: اين نوع صابونها از چربيهاي گياهي مانند روغن نخل و نارگيل تهيه مي شوند و مواد افزودني معيني از جمله فسفاتهاي فلزات قليايي را در بر دارند و در آب دريا خوب كف مي كنند و از اين رو اهميت ويژه اي دارند

صابون شفاف: اين نوع صابون داراي گيليسرين٬ قند و الكل مي باشد و ظاهري شفاف ولي قدرت پاك كنندگي كمتري دارد.

صابون فلزات ديگر:

استئارات روي: به صورت پودر بسيار ريز نرم و جذب كننده ي رطوبت براي تهيه ي پودر تالك و پودر بچه كاربرد دارد.

استئارات مس: ضد قارچ پوست است.

استئارات سرب: بسيار سمي است و براي نرم كننده هاي دماي بالا و نيز كاتاليزور در فرايند خشك شدن روغن جلا كاربرد دارد.

استئارات كادميم: براي ضد آب (واتر پروف) كردن وسايل و اشياي مختلف مصرف مي شود.

صابون فلزات با اعداد اكسايش بالاتر از 2+ در آب نامحلول بوده و نقش گريس را دارند. از اين رو ارزش صنعتي دارند.

تهیه صابون

عمل هیدرولیز چربی یا روغن را اصطلاحا صابونی کردن مینامند. برای این کار، چربی (a) را با محلول سود حرارت میدهند. در نتیجه گلیسرین (b) و مخلوطی از نمک سدیم اسیدهای چرب (c) مطابق واکنش زیر حاصل میشود:

 چربیها و روغنهای طبیعی استر اسیدهای آلیفاتیک یک ظرفیتی با تعداد اتمهای کربن زوج و گلیسرین میباشند که آنها را گلیسرید نیز مینامند. چربیها و روغنها به طور کلی دارای ساختمان (a) میباشند. چربیها جامد و روغنها مایع میباشند. نقطه ذوب چربیها بالاتر از نقطه ذوب روغنها است. این اختلاف بستگی به نوع و مقدار اسید مربوطه دارد. هرچه مقدار اسیدهای اشباع نشده در ساختمان یک چربی بیشتر باشد، نقطه ذوب پایین تری دارد. اگر چربی تنها از اسیدهای اشباع شده تشکیل شده باشد مانند پیه گوسفند و غیره نقطه ذوب بالا خواهد داشت.

روغنهای نباتی مانند روغن زیتون، خرما، نارگیل و کرچک علاوه بر این که دارای اسیدهای چرب (اولئیک، استئاریک و پالمیتیک) هستند، اسیدهای اشباع نشده با چند پیوند دوگانه مانند اسید لینولئیک به فرمول زیر نیز در ساختمان آنها شرکت میکنند.

مولكولهاي صابون د اراي يك انتهاي قطبي است كه در آب حل مي شود و انتهاي ديگر آن يك دنباله طويل هيدروكربن است كه در روغن محلول است واين عامل باعث ميشود تا مثل يك واسطه چربيها را در آب حل كند.

مکانیزم عمل هیدرولیز استر را در محیط بازی میتوان به صورت زیر نوشت:

چكيده

آلوورا از ديرباز در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري به عنوان گياه دارويي و زينتي كشت مي شود.

اين گياه ويژگي هاي درماني از جمله تقويت دستگاه ايمني در برابر بيماري هاي ويروسي و التهابي هم چون تبخال، ترميم زخم و آسيب ناشي از سوختگي، اثر ضد ديابت و ضدسرطان دارد و از بازگشت اسيد معده به مري جلوگيري مي كند. بسياري از خواص اين گياه مربوط به چند قندي هاي موجود در ژل برگ اين گياه است. بررسي ها نشان مي دهد كه تركيب شيميايي و فعاليت زيستي اين ژل به عواملي مانند موقعيت جغرافيايي، چگونگي جداسازي و روش هاي خالص سازي آن بستگي دارد.

مقدمه

آلوورا كه با نام هاي گوناگوني هم چون صبر زرد، خوانده مي شود گياهي از تيره سريشيان

و بومي آفريقاي شمالي است. اين گياه معمولاً ساقه ندارد و در برخي از انواع آن، ساقه بسيار كوتاه است. طول اين گياه به 80cm مي رسد و برگ هايي نيزه اي، ضخيم و گوشتي با لبه هاي دندانه دار دارد و به رنگ سبز تا خاكستري ديده مي شود.

آلوورا گياهي خشكي زي و چند ساله با ذخيره آب فراوان در برگهاست.  دروني ترين بخش برگ شفاف، نرم، مرطوب و چسبناك است. اين بخش شامل سلول هاي پارانشيمي است كه در آن لعاب چسبناكي وجود دارد.

برگ هاي گوشتي آن منبع كربوهيدرات هايي از جمله، سلولوز و همي سلولوز و ماناز استيل دار است. در ژل دروني برگ اين گياه بيش از 75تركيب فعال شناخته شده است كه بررسي روي خواص درماني آن ها هنوز ادامه دارد. در واقع، قرن هاست كه از آلوورا به عنوان دارو استفاده مي شود.

اجزاء ساختاري برگ آلوورا

در برگ آلوورا سه جزء به اين قرار وجود دارد:

   ديواره سلولي غني از گالاكتورونيك اسيد

   اندامك هاي درون سلولي غني از گالاكتوز

   مايع يا ژل چسبناك غني از مانوز

انواع تركيب هاي شيميايي

99/5  درصد ژل موجود در آلوورا را آب، و باقي مانده را مواد جامد تشكيل مي دهند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: